Xαμόγελο...δύσκολη,χαμένη συνήθεια

Πόσο θαυμάζω τους χαρούμενους ανθρώπους !

Όχι τους απλά  χαζοχαρούμενους που δεν επιλέγουν ποτέ να κλείνουν το στόμα τους,αφήνοντάς το διάπλατο για να δείχνουν το πιθανόν αστραφτερό χαμόγελο,για το οποίο έχουν φροντίσει να λάμπει,ούτε εκείνους που ''χαχανίζουν'' με το οτιδήποτε δίχως λόγο και σκοπό.Ναι, γιατί το χαμόγελο,που εκφράζει τη πραγματική χαρά για την οποία αισθανόμαστε ευφορία, δίνει μια επιπρόσθετη ομορφιά στους ανθρώπους ,τους κάνει ξεχωριστούς σε σχέση με τους υπόλοιπους, τους προσδίδει ένα φως και μπορείς να το αντιληφτείς, καθώς προσπαθούν με το δικό τους τρόπο να στο μεταδώσουν...!!!
Αλήθεια,πόση από αυτούς κρύβονται ; Πόσοι από αυτούς απαιτούν από τον εαυτό τους να ενδώσει σε κάποια στεναχώρια και ''φοράνε'' ένα χαμόγελο ,που θα τους κάνει προσιτούς στο περίγυρο και θα καλύψει το πρόσωπο της λύπης τους ;

Και φτάνεις στο ερώτημα: Γιατί να επιλέξουν το προσωπικό, συναισθηματικό ''εγκλεισμό'' τους ; Γιατί να μη ανοιχτούν σε κάποιο άτομο, το οποίο θα εμπιστεύονται αντί να κρύβονται συνεχώς ; Ο άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων του, δυστυχώς ή ευτυχώς. Αναμφίβολα μπορεί να αποκαλυφθεί  από τις δραστηριότητές του, τη στάση του σε διάφορες καταστάσεις, από τη γνωστή γλώσσα του σώματος-όσα αναφορά άτομα που τον ζουν καθημερινά...;

Άτομα πληγωμένα συναισθηματικά...Εγκατάλειψη, προδοσία, θυμός, ζήλια, μελαγχολία για απωθημένα χρόνων.Κλασσική πληθώρα αρνητικών συναισθημάτων.Όμως είναι αρκετά περήφανος να ανοιχτεί, αρκετά καχύποπτος να αφήσει το σακατεμένο εγώ του να αποκαλυφθεί...Έχει στη κατοχή του τη μάσκα,δύο εαυτός, ένα alter ego, μια άλλη προσωπικότητα.Άλλος γελάει κι άλλος ''κλαίει'', το ίδιο όμως άτομο δε βρίσκει εσωτερική κατάληξη και σωτηρία....

Αρχίζω να αναθεωρώ ! 

Θαυμάζω τους χαρούμενους ανθρώπους,αυτούς που συναντώ καθημερινά, που μου ''ανοίγονται'' και μου δίνουν την ευκαιρία να προχωρήσω σε μια αντίστοιχη ''ανταλλαγή'' σκέψεων,εκφράσεων καταστάσεων. Που προσπαθούν την θετική ενέργεια να τη περάσουν στους γύρω τους, να χαρίσουν στιγμές ανεμελιάς, να ζήσουν...! Οπότε, ανοίγοντας κάποιος την τηλεόραση την ώρα του γεύματος, διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει κάθε όρεξη για φαγητό: η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανασφάλειας και τα μαζικά φοβικά σύνδρομα δηλητηριάζουν την καθημερινή ζωή όλων μας. Ένας απλός τρόπος αντιμετώπισης : Κλείστε την αέναα ''αδιάθετη'' τηλεόραση, που απλώς κλέβει το χαμόγελο σας και βγείτε να το ''χαρίσετε'' στον έξω κόσμο,που το έχει ανάγκη, που σας ΕΧΕΙ ανάγκη !!!Ζούμε σε μια δύσκολη, μίζερη, σίγουρα αρκετές φορές πληκτική καθημερινότητα.Δύσκολη συνήθεια το χαμόγελο, το αληθινό.Φανταστείτε απλά πόση θετική ενέργεια προσφέρει στον παραλήπτη ,κάποιος περαστικός, ένας φίλος ,η κοπέλα/το αγόρι σου, οι γονείς σου, κάποιος συγγενής, ένας συνάδελφος...Απλά δοκίμασε το...        Just