Tετριμμένα...

''Πέρασα χτες από το μέρος που δούλευε. Εντελώς τυχαία,αν και μέσα μου ήλπιζα να τη πετύχω...Να δω αν πράγματι είναι καλά όπως αυτή αποφαίνονταν.Κι ας έχουν γίνει τόσα μεταξύ μας. Πόσο κακό μπορεί να' ναι ;! Λίγες ματιές, κάποιο νεύμα...Να χαιρετήσω, να της πω απλά ένα γεια. Έμεινα να κοιτάω από μακρυά... Πόσα μπορούν τελικά να συμβούν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα και να αποξενώσουν τους ανθρώπους ;''

Πράγματι πόσα μπορούν να συμβούν...!!! Πόσες λέξεις ειπώθηκαν, πόσες πράξεις πραγματοποιήθηκαν, πόσες στιγμές απλά χάθηκαν...για όσα έγιναν...και δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω. Είναι ανεξίτηλη πινελιά  η δράση σου, κάποιες φορές υπέροχη και ωραιοποιημένη ,κάποιες άλλες άσχημη,αποκρουστική, απλώς απαίσια...αναλόγως πάντοτε το βαθμό της ''υπερβολής'' σου απέναντι στους ανθρώπους, αυτούς που αγαπάς, αυτούς που συμπαθείς και πιστεύεις ότι σε βλέπουν με παρόμοια μάτι... Πόσοι από αυτούς κατάφεραν να παραμείνουν δίπλα σου, άραγε ; Άντεξαν αυτό το μίζερο ύφος στο πρόσωπό σου, την υπερβολική προσφορά σου, το εγωιστικό ''εγώ'', τον ατέρμονα ευδιάθετο χαρακτήρα σου ;;;
Οι πράξεις μπορούν πάντοτε να παρερμηνευθούν, τα γλυκά σου λόγια απλά να απλουστευθούν και οι βαριές κουβέντες-ας αφήσουμε έξω το ενδεχόμενο να έχουν ειπωθεί εν μέσω σύγχυσης και έκρηξη θυμού- να τερατοποιηθούν. Και όλα αυτά μέσω τρίτων...! Διαβολική κατάσταση αυτοί οι ''τρίτοι'' ! Βρίσκονται συνήθως δίπλα σου ή εμπλέκονται στο ''πεδίο της δράσης'' για να βελτιώσουν τη κατάσταση, για να καταλήξουν στο τέλος σε κάποιο ''στρατόπεδο''... Και πονάει κυρίως αν είναι δικό σου άτομο, να σε προδίδει...
Επιστρέφω στην αρχική μου εικόνα...καθώς απομακρύνομαι....
Στη τελική ποιος θα κάνει τη πρώτη κίνηση ; Ποιος θα ρίξει τον εγωισμό του για λίγες λέξεις ;


Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, όταν φταίνε και οι δυο ;;;


''Πολλές φορές η γλώσσα μόναχα είναι αρκετή να φέρει πόνο
γι' αυτό πρόσεχε τι λες να αφήνεις μόνο
λόγια που αξίζει να πεις στους ανθρώπους γύρω σου
σε κάθε μέλος από την οικογένεια και φίλο σου...''