'' Κάθε αληθινή ειλικρίνεια συνοδεύεται από ένα ρίγος...'' Μπαρρές''Τι φρικτό να υποκρίνεσαι πως τα άσχημα είναι καλά, πως δε χρειάζεσαι αγάπη όταν τη χρειάζεσαι, ή πως σ΄αρέσει η δουλειά σου, όταν γνωρίζεις πολύ καλά πως είσαι ικανός για το καλύτερο '' Λέσιγκ Ντόρις
"Ειλικρίνεια με περίσκεψη". Καλό είναι να είσαι ευθύς, όμως η αλήθεια πρέπει να λέγεται προσεκτικά, με σεβασμό και ευαισθησία'' Κομφούκιος
Τρύπησε...! Αυτό το ''κάλυμμα'' που υπήρχε για να προστατεύει τον απόκρυφο εαυτό μου καταστράφηκε...και φανερώθηκε η όποια αδυναμία μου...ή μπορούσα να' μαι ειλικρινής από την αρχή ;! Να σου κάνω γνωστό ότι νιώθω, ότι σκέφτομαι κι απλά τα βράδια με κρατάνε ξάγρυπνο, ότι με ταλαιπωρεί και τρώει τη δύναμή μου. Να σου μιλήσω...Να αποκαλύψω την εσωτερική μου αλήθεια για να αισθανθώ για λίγα λεπτά ανάλαφρος...γιατί δε μπορώ να υπολογίσω τη συνέχεια.Πόση δύναμη θέλει να βγάλεις αυτή τη μάσκα ; Διάβασα κάπου ότι «Η ειλικρίνεια είναι η μάσκα της ψυχής, ενώ η υποκρισία η μάσκα της». Η μια μάσκα διαδέχεται την άλλη, καθεμιά της σε παραπέμπει σε διαφορετικό «πρόσωπο»...ελέγχεται εύκολα ;! Τι πραγματικά πονάει : ο φόβος της αποκάλυψης ή το ρίγος τη, η έκπληξη ,η πιθανή δυσαρέσκεια του δέκτη ; Στη τελική ποτέ δε γνωρίζεις τη χαιρεκακία του άλλου, είτε τον γνωρίζεις λίγες μέρες, μήνες, κάποια χρόνια... Σύντομα μπορεί να γίνει χρήση της «ειλικρίνειας» σου από τον άλλον. Λίγο χρονικό διάστημα αρκεί για να βρεθείς από τη θέση του θύτη με το μαχαίρι στο χέρι, το οποίο διάλεξες να αποχωριστείς, στη θέση του θύματος με το μαχαίρι στη πλάτη. Από άτομα που εμπιστευόσουν, που πρόβαλαν και συνεχίζουν να «προβάλουν» φιλικό πρόσωπο, που σε κάποιες στιγμές υποδύθηκαν άριστα το ρόλο του φίλου, του μη συμφεροντολόγου ατόμου, ασυμβίβαστοι με το πρόσκαιρο ενθουσιασμό ,του αληθινού τους εαυτού.
Πίστεψες ότι τα ήξερες όλα ;
Μάλλον οι «άλλοι» τα γνωρίζουν όλα, γιατί η ειλικρινής διατύπωση δεν έμεινε πια στα απόκρυφα. «Τρύπησε» και είναι πια διαφανής, είσαι πλέον ορατός στα αδηφάγα βλέμματα.
Μπορείς να...υποκριθείς ειλικρίνεια; Τότε δε γνωρίζεις ποια μάσκα σε κοσμεί...Απλά αναφέρεσαι στον εαυτό σου σε κάτι ανύπαρκτο, αφού τον προφυλάζεις πίσω από ψευδολογίες. Καλύτερα έτσι. Αφού δεν απέφυγες το «πισώπλατο», τουλάχιστον φρόντισε να μη αφήσεις ακάλυπτο το τραύμα.
Δεν είναι εύκολο να υποκρίνεσαι ότι όλα είναι καλά, όταν ψυχικά «αιμορραγείς» για κάτι που σε τρώει, αλλά δεν είναι και πάντα εύκολο σε αυτούς που σε πούλησαν, να συγχωρέσεις και να είσαι απέναντί τους ειλικρινής.
«...Με κοίταξες, σε κοίταξα, χαιρετιστήκαμε και συστηθήκαμε, σε γνώρισα,από όσο ήθελα πάντα να ελπίζω, μα κάπου εκεί στο νόημα χαθήκαμε. Όταν βρήκα το θάρρος να ανοίξω το ''κουτί της Πανδώρας'' του εαυτού μου ήταν αργά για να το κλείσω. Έγινε χρήση του περιεχομένου, ακατάσχετη και ακόμα προσπαθώ να βρω, σε τι να ελπίζω και και τρόπο να το κλείσω...»
Και τίθεται το ερώτημα: Ποιος δικαιούται να έχει εκδικητική διάθεση, αυτός που παίρνει το ρόλο του «εξομολογητή»,αρνητικών συναισθημάτων δέκτη ή αυτός ,που ότι άφησε να εννοηθεί ,χρησιμοποιείται εναντίον με κάθε τι διασκευασμένο ύπουλο τρόπο και διαφθείρει το είναι του ;
Γιατί «...Σε άλλους δοθήκαμε, με άλλους δεθήκαμε, κάποιους απλά τους σιχαθήκαμε, μας πούλησαν όταν τους ανοιχτήκαμε.,στο μεταξύ μας,αποτύχαμε...»
Ποιο είναι τελικά το νόημα της ειλικρίνειας ;...
Να σου πω την αλήθεια ή ...θα ''μου τη πεις'' ;;;
Να σου πω την αλήθεια ή ...θα ''μου τη πεις'' ;;;
